Vuslatın Vedası Ağlıyor

Zaman uçurum gibi ecelimin dergahında
Anlamsızlık bulutuna yüklendi son dualarım
Gözyaşlarımla dağlandı tenim, acıyor
Acıyor martılarımın kanatları
Ölüm nedir ki, vuslatın vedası ağlıyor
Canımda varlanıyor yokluğun
Varlığımda yoklanıyor Can’ım
Sen yine de dokun bir asma yaprağının yeşiline
Elimi hisset omzunda, ürperdiğinde
Bir böcek şarkısında duy sesimi
Nisan çiçekleri açtığında, tam yirmidördünde...