Vuslatın şerbeti Şiiri - Nurgül Ankara

Takvimden yapraklar dökülür bir bir,
Eskiye karışır hatıra, şehir...
Giden çok şey çaldı, ömür bir nehir,
Lakin kalbe dolan aşkla bitti eski yıl.

Zamanın hızıyla yarışılmazmış,
Yürekte aşk yoksa barışılmazmış,
Böylesi bir lütfa alışılmazmış,
Beni benden öte saran yâr geldi.

Şiir yüreğinde saklıdır sesin,
Tükenen ömrüme taze nefessin,
Ruhumun tek eşi, can kafesisin,
Seninle her mevsim bahara erdi.

Unutulmuş bir yazın son demindeydik,
Sanki bir rüyanın tam içindeydik,
Kaderin o sessiz tertibindeydik,
Bakışın ruhuma bir mühür vurdu.

Hatırla, hüzünle bakarken düne,
Bir güneş doğmuştu ömrümün önüne,
Şahitlik ederken o vuslat gününe,
Zamanın çarkları o anda durdu.

Seninle değişti yolun yönü de,
Aşkınla süsledik her bir günü de,
Gönlümün en kuytu, saklı inini,
Senin o merhamet elin yoğurdu.

Gelecek günlerin müjdesi sende,
Can bulur emanet şu yorgun tende,
Aşkınla bir ömür sürsün bu bende,
Huzurun kapısı seninle oldu.

Şükürler olsun ki vardık bugüne,
Bin canım olsa da feda yoluna,
Takıldık aşkın o kutlu seline,
Yaradan bizi bir kalpte buyurdu.

Hüzünler erisin dünkü deride,
Tüm dertler, kederler kalsın geride,
En güzel mücevher gönül yerinde,
Yaradan bu yılı seninle verdi.

Gönül heybemizde aşk, hep taptaze,
Özlemle harlandık, geldik biz dize,
Vuslatın şerbeti nâsiptir bize,
Ruhum bir ömür sende can buldu.