Vuslatın ilahi çağrısı

Ey aşkın sonsuz çağrısı, cânımı sar,
Her nefeste senden bir işaret arar.
Zemherî rüzgârlar savursa da beni,
Seninle dirilir bu yürek, bahar bahar.

Hicranla yoğrulan gözyaşımdır ilâç,
Her damlası bir duadır, yüreğe taç.
Bir sel olur akar hasretin denizine,
Orada sevda, aşkın en gerçek amaç.

Leyl-i münacatta nur ile dolan,
Kırılmış kalplerin merhemi olan,
Ey kudretin tek sahibi, vuslatı ver,
Mahzun gönüllere rahmetle dolan.

Şimdi sonsuzluğun kıyısında durup,
Bir dua gibi göğe ellerimi kurup,
Aşkınla yanarım, ey vuslat özlemi,
Seninle hakikate erer bu yorgun kalp,
unutur kuruntuyu, hırçın kopup.

Ey vuslatı gönlümde mühürleyen sevgi,
Her adımda sana varır bu derbeder çığlığı.
Sanma ki yıldızlar ümidimi söndürür,
Karanlık da senin, ışık da yine senin bağrında.

Bir kevser rüyası gibi akşamda saklanır,
Aşkın nuruyla gönül devranı yapılır.
Mekânı aşan, zamanı büküp geçen,
Her ahımda bir sevda yankısı saklanır.

Ey ilâhî cemal, görün bir kez âleme,
Ruhum incinse de hep sana döner yine.
Her damla gözyaşı bir özlem türküsü,
Adını zikrederim aşkın en yüksek perdeyle.

Gözlerim pervane olur aşkının nurunda,
Her sabah uyanırım vuslat umudunda.
Yaralı bir serçe gibi göğe kanatlanır,
Ey Rabbim, gönlüm seninle tamamlanır.

Bu dünya fanidir, ne kalır ne de süzer,
Ancak senin aşkındır kalpleri büyüten.
Bir nefes, bir an, bir özlemde yitip gider,
Senin huzurunda ruhlar daim diz çöker.