"vuslatın Gölgesinde" Şiiri - Uğur Karak ...

"VUSLATIN GÖLGESİNDE"

İkrarını bozan kalp, kefaret orucunda.
Sahurda sadakatle, bekledim baş ucunda.
Kül ile teymüm edip, günahımdan arındım.
Şükür! Kıyama durdum, altmış gün sonucunda.

Sil baştan yola revan, sabahın çisesinde.
Bir nefes soluklandım, vuslatın gölgesinde.

Acılar süzgecinden, katre katre akmışım.
Rıza denen testiye, dolmuşum boşalmışım.
Yüreğim mahsun çocuk, boyun eğmiş karara.
Örf'e beşik kertmeyim, töreye adanmışım

Kurbanlık bir kuzuyum, bayram arefesinde.
Gözlerimi sen bağla, vuslatın gölgesinde.

Yaranın kaşıntısı, iyiye delalettir.
Yıldızın ışıltısı, geceye esarettir.
Gurbete gönül koyup, ayrılığa gücenme.
Kavuşmak dediğin şey, kalpten kalbe hicrettir.

Sensizliği uyuttum ölümün sinesinde.
Kefenle kundakladım, vuslatın gölgesinde.

Bülbüle gıpta ettim, gülle hasbihal oldum.
Hoş sohbetin hatrına, kahve oldum fal oldum.
Göz göze odaklandı, seyri değişti anın.
Tutuldu gönül dilim, muhabbete lal oldum.

Anladımki bülbülde, sıkıldı kafesinde.
Boşluğa salıverdim, vuslatın gölgesinde.

Saç sakala karışmış, deli diyor ahali.
Hor görüp ayıplama, olur insanlık hali.
Bir bardak sıcak çayla, yanında sarma tütün.
Gıcırtılı radyodan, Bozkırın resitali.

Ayrılık şarkısının, sen vardın güftesinde.
Hüzünlenip dinledim, vuslatın gölgesinde.

Titreyen ellerimde, tükendi saltanatım.
Bükülmüş dizlerimden medet bekler takatım.
İkindi yorgunluğu, çökmüş omuzlarıma.
Dönülmeze sefer var, şahlanmış tahta atım.

Tek arzun olacağım, bilsem son nefesinde.
Dar ağacı olurdum, vuslatın gölgesinde.

Şiir tadında kalın.
U. KARAKAYACI