Vuslatımsın Şiiri - Savaş Yanık

Rüzgara savurup yele döndürdün
Zerreden ayrılan toza döndürdün
Gönül otağımda pırlanta iken
Üç para etmeyen pula döndürdün

oysaki ruhumu vermişken sana
yaşattın vuslatı seninle sensiz
uğruna öleceğim sevgi bedelsiz

Gönül bahçemde solmayan güldün
Kuruttun dalımı çöle döndürdün
Yandı gönlüm ne güldün nede güldürdün
İçimdeki sevgiyi yaşamadan öldürdün

oysaki ruhumu vermişken sana
yaşattın vuslatı seninle sensiz
uğruna öleceğim sevgi bedelsiz

Mevsimler yaramı sarmaz oldu
Bakışlarım yollara döndü gelmedin
Akdı gözyaşlarım çağlayan oldu
Üşüdü bedenim ruhumda dondu gelmedin

oysaki ruhumu vermişken sana
yaşattın vuslatı seninle sensiz
uğruna öleceğim sevgi bedelsiz

Bırakıp gittiğin o günden beri
Kimbilir şimdi hangi diyardasın
Sevda ikliminin en soğuk çağında
Girdiğin çıkmazların belkide sonundasın