Vuslatım Sensin Şiiri - Hüseyin Salman

VUSLATIM SENSİN

Sevda gemisinde çark ettin beni
Sensiz yürümüyor, yürümez bu gemi
Güldürme artık bana el-alemi
Vuslatım sensin, sensin Nazlıcan.

Sevda adasına terk ettin beni
Pusulamı şaşırdım kırdım dümeni
Rüzgarına savruldum yırttım yelkeni,
Vuslatım sensin, sensin Nazlıcan.

Nereye varır, nerede durur bilmem bu gemi
Savruldukça savruldum kaybettim dengemi
Bütün suç, ağlayan bu masum gözde mi?
Vuslatım sensin, sensin Nazlıcan.

Kerem eyle közünde yak beni
Gözlerinde erit yüreğine at beni
Kangren olmuş yaram değil ki yeni
Vuslatım sensin, sensin Nazlıcan.

Nasıl olsa ecel gelecek olacağım toprak,
Hazandadır baharım yeşermese de yaprak,
Al kanlara boyanmış içimdeki bayrak!
Vuslatım sensin,sensin Nazlıcan.

Unutma! Ahiret kapısında beklerim seni,
Aşkına kul-köle olmuş bu serseri,
Sen öldür, vur anlımdan vur beni
Yine de vuslatım sensin, sensin Nazlıcan.

Aşkın gölgesinde arayıp sorma beni,
Hayat arabamın çekilmiş el freni!
Kanlı yüreğimde gizledim o gülen gamzeni.
Getiremezsin artık getiremezsin Nazlıcan
Bu dünyadan sessiz sedasız göçüp gideni.

Seyri alemdir dünyanın görünmez hali,
Derya içerisinde bir damla misali,
Damla deryanın zerrecik hali...
Vuslatım sensin, sensin Nazlıcan.
Hüseyin SALMAN
26.05.2008