Vuslatım Sensin Şiiri - Serdar Yurtalan

Gecenin siyahında,Yunus misali hapsolmuşum gözlerine.
Yusuf gibi dipsiz kuyalardayım.
Ölümü bekleyen bir gül misali kanıyorum içten içe.
Sineleri yakan bülbül gibi ötüyorum seher vaktinde.
Sönmek bilmeyen bir volkan gibi yanıyorum.
Görmeden cehennemi yaşıyorum.
Şimdi bin bir dualarda ağlıyorum, gözyaşım kurumadan gel.
Herhangi bir yolcuyum gönül kervanında, yüküm yolum her şeyim sanadır.
Hafızam sana kilitli, gözlerim sana meftun.
Dara düştüm sevdiğim,acizim, acizliğim yalnız sanadır.
Beni el diline harama namerte muhtaç etme.
Hayalini kurduğum o karanlık kimsesiz gecelere
Seni göremeyeceğim korkusuyla uyanmak istemediğim rüyalarıma muhtaç etme.
Gözyaşıma acılarıma,seni anlattığım şiirlere sözlere muhtaç etme.
Ebediyete açılan gönül penceremden gör beni
Gönül hücremdeki esaretimden,kurtar beni.
Bana karanlık gecenin ardından doğan güneşi öğret.
Karanlığı delip kainatı aydınlatan yıldızları
Masum bir çocuğun yüzündeki gülümsemeyi öğret.
Özgürlüğün tadını doyasıya çıkaran martıları,
Bir damla suyla hayat bulan çiçekleri öğret.
Bana şükretmeyi öğret
Öğret ki kavuştuğumda yardan ilaha giden bu kervanın, bir yolcusu da ben olayım.
Yorulmuşum
Gözlerimi gözlerine kapatacağım,
Ana kucağı sıcaklığında sonsuzluğa demir atacağım bir liman arıyorum.
Vuslatım yakındır biliyorum, fakat , bu son sanamıdır bilinmez.
Artık kapanıyor gözlerim yine senli hayallere.
Tek arzum sensin, bakarsın uyandığımda vuslatım sen olursun....