Vuslatım İstanbul Şiiri - Burhan Selçuk

Burada doğmak ve yaşamak insana gülen talihtir.
Manası güzel kokar,buda buram buram tarihtir.

İstanbul bir zamansızlık diyarı yeryüzünde
Bütün zamanları toplar, himaye eder içinde.

Duvarlarında,sokaklarında,boğazın sularında,
İstanbullu nun binlerce duygusu her karışında.

Yine bir vapur geçti karşımdan süzülerek,
İstanbul var, onu yok etmeyin diyerek.

Martılar bırakmadılar İstanbulu bir simit içinmi?
Yoksa o ellere simiti attıran İstanbul içinmi?

İstanbul da aşk var yoksa çamlıca olurmuydu?
Bahçelerinde hala nihavent şarkılar duyulurmuydu?

İhtiyar bir amca geçti yanımdan selam vererek,
Selamını aldım, İstanbul tarihine tanıklık ederek.

Bir yanda duygusallık,bir yanda acımasızlık,
Bizim İstanbul tarihimiz olmasın vurdumduymazlık.

Bir çocuk geçti yanımdan abi çok açım diyerek,
Kalbimden bir çocuk geçti,artık tokum diyerek.

İstanbulda merhamet var yoksa İstanbul olurmuydu?
O çocuğun adını sorduğumda adı fatih olurmuydu?

Bugün bir İstanbul geçti düşlerimden ah ederek,
Sensizlik,yarimden ayrılık,açlık ve boşluk demek.

Sultanahmette okunan ezan bizi çağırmakta,
Niye oyalanırız boşuna davetiye İstanbul da.

Aşığı yaşarken bile doyamaz sever ölürcesine,
Ölünce bile burada yatmak ister divanece sine.

İstanbul bütün güzelliklerin sonu,özdamlası,
O damlaki insan gönlünde Rahman ın damgası..

İstanbul 20 03 2006