Vuslatım Şiiri - Feyzullah Evcil

Vuslatım içime sığmıyor artık.
Keşke benim de şiirlerim sevdiğim gibi koksa.
Şiirlerimin kenarları yeşile çalan ela gözlerle kaplansa.
Kalbinin kara taşları;
Şiirlerimi okuyunca kum taneleri gibi dağılıp
Sevgiye bürünse.
Vuslatım sığmıyor içime artık.
Kara taşlarla kaplı kalbinin içine,
Sessizce girebilecek ve orada haberi olmadan
Yaşıyabilecek bir evrim geçirsem.
Ara sıra ona merhaba desem.
Ona çerkez tavuğu pişirsem,
Yemek masasına servis yapsam.
Allah Allah! dese,
Mucize deyip yese iştahla.
Ben de onun yeşile çalan elâ gözlerine bakıp kıs kıs gülsem.
İşte şiir ya bu;
Vuslatımın istekleri bitmiyor hayal de olsa.
Bir tutam mutluğu kalbime koydum,
Dönüyorum yine acımasız yaşamıma.

17:14
24 mayıs 2012 perşembe