Vuslatı Mahşere Bırakma Şiiri - Fatih Du ...

Tükenirken yavaş yavaş ömür denilen zaman
Bilmem ki gülüm ne desem sana
Çaresizliğime mi yanayım
Yoksa vefasızlığına mı bilemedim
Nasip diyorum kısmet diyorum
Her şeyin bir vakti vardır diyorum
Ama bir yerden sonra söz dinlemiyor bu deli gönül

Korkuyorum bu gönül
Ya beni öldürecek bir gün ya seni
Oysa bilirsin eğer yaşıyorsam senin içindir
Ölürsem yine senin hasretindendir bilesin
Bilmem daha ne kadar çektireceksin ömür yolunda

Sildim senden gayrı ne varsa dünde yarında
Ne dost kaldı ne arkadaş gönül hasret diyarında
Kimbilir belkide
Ben senin umrunda bile değilim
Ama gönül bu bir umut diyor işte
Oda tükeniyor yavaş yavaş ömür denilen zamanın içinde

Biliyorum sana kavuşamadan
Gözlerini göremeden ellerini tutamadan
Göçüp gideceğim dünya denen bu yerden

Sende bil hasretin girecek kanıma
O zaman söz dinlemeyecek bu deli gönül
Dur desende durmayacak
Şimdi hayalinle avunurken yokluğun öldürecek beni

Gözlerin yeterken yaşamam için
Silinmiş izlerinin peşinde tükeniyor ömrüm
Bilmem yoksa hiç mi duymuyorsun gönlün feryadını figanını
Oysa yolunda adım adım yürürken
Her adımda kendinden biraz daha uzaklaşıyor

Senden bir tek dileğim var gülüm
Ne olur vuslatı mahşere bırakma..

VUSLATI MAHŞERE BIRAKMA

Bir gün sana kavuşmanın düşünde
Tükenirken ömrüm ümit peşinde
Yanıyorken gönlüm aşk ateşinde
Vuslatı mahşere bırakma n'olur

Çaresizliğime yanarken gülüm
Vefasızlığın tuz biber bin zülum
Adım adım sana gelirken yolum
Vuslatı mahşere bırakma n'olur

Gidiyor bak ömür denilen zaman
Geri getirmeye yetmiyor aman
Bir tanem hasretin başımda duman
Vuslatı mahşere bırakma n'olur

Sensiz ne var ise dünde yarında
Yandı kül oldu yar aşkın narında
Yokluğunda gönül dert diyarında
Vuslatı mahşere bırakma n'olur

Gözlerine hasret gözlerim gülüm
Kayıp olmuş bütün izlerin gülüm
Yakarken bağrımı közlerin gülüm
Vuslatı mahşere bırakma n'olur

Yıllarca yaşadım hep sevdan ile
Yetmezse uğruna çektiğim çile
Evet de istersen canımı dile
Vuslatı mahşere bırakma n'olur