Vuslatı Beklerken Şiiri - Süleyman Eser

Neyi bekliyorum ben,
Parmak uçlarımda hissettiğim
Hayalleri sımsıkı kavramak için?
Uyanıp kendime gelemem, niçin?
Daha kaç kara gecenin üstüme
Karabasanlarını salması gerek?
Kaçamadan düşümdeki köpekten,
Kaç kere daha dişlenmeliyim?
Kimlerin amel defterinde
Borçlu vasfında fişlenmeliyim?
Üç buçuk kuruşluk dert için
Kaç insan yılı hislenmeliyim?
Katıp karıştırmadan efkârımı
Lağımdan taşan kokuların bağrına,
Ayılabilir miyim bu sancılı yokluktan?
Kancasından sıyrılabilir miyim?
Kaygılı sonbahar hüzünlerimin?
Ayılıp bayılmayı mı özümsemeli,
Dirilip kalkmayı mı denemeliyim?
Unutulup silinmeyi mi seçmeli,
İçlenip, dertlenip, söylenip giderek?
Hatıralar mı bina etmeliyim akıllara
Boş vermişliklere dimdik direnerek?

Daha ne duruyorum acaba?
Bacada leylekler yuva kurmuşsa,
Yumurta çatlamaya yüz tutmuşsa,
Neyin olması gerek daha
İlkbahar kapıma gelip dayanmışsa?
Ayan beyan ortada sefer tarifeleri…
Bir dakika geç, bir dakika erken,
Bu istasyondan gelip geçecek o tren.
Zihin yollarımda biriken kar yığınları
Eriyip serin sulara dönüşecek.
Sığındığım karanlık ve izbe mağara
Bir gün beni ele verecek nasıl olsa.
Çıkmalı mıyım gün ışıdığında meydana?
Aydınlık sabahların bereketli sofrasında
Bir minder bulup, boynumu büküp
Ben de beklemeli miyim kısmetimi?
Bir elim yağda bir elim balda olsa da
Aklımdaki açlığım mı sancıyan?
Hiç olmanın çığlığı mı zihnimi yoran?
Bilip de göremediğim ince hesapların
Alt yazılarında ki detay mı, kaybolan?

Kime diyorum ben?
Ektiklerimi harman etmemişsem yazık…
Hasat mevsimi geldi de geçti,
Yaz bitti kışa giriyorum ben.
İlkler değişti, iklimler değişti,
Yoksulluk yüreğimi seçtiyse mekân,
Cevher bezeli sarayın sıcak hayali
Yıkmadan fakirhanemi,
Huzura eriyorum ben.
Minnet etmesin hiç bir âdem, istemem.
Zira aşk ile yana yana
O’na gidiyorum ben.

13.11.2018
Ümraniye