Vuslatı Beklerken Şiiri - Gül Şenel

Kokunu yarına serdim,
Altında gözlerini belediğim goncalar.
Sözlerin hasretlerde bakir,
Vuslatla sözlü.
Yüreğin yüreğimde Kalu Bela’dan.
Ve fırtınalarım yağmuruna gebe,
Adına diktiğim tek ağaca
Hamak kuruşum ondan.
Hecelerime yerleşmezken uzaklıktan sonrası
Söyle ey beklenen;
Yetmedi mi Adem ile Havva’nın
Sabır meyvesi…
Yetti,ben Kudüs’teyim,
Elimi uzatsam arş_ı ala,
Gel ey beklenen,
Bir yanım Harun,bir yanım Musa
Önümde Ahmed.
Ayaklarım gövdemi çekerken toprağa,
Gözüm yukarılarda.
Ve hayat,
Tek – yekün seni beklerken
Gün batımında Kudüs…
30 Nisan 2012