Vuslatı Beklerken Şiiri - Mustafa Hoşoğlu

Vuslatı Beklerken

Şu karlı gecede ayaz hislerim
Ne güneş doğuyor ne ay batıyor
Yokluğun değdikçe üşür düşlerim
Vuslatı beklerken ömür bitiyor

Bağladım kalbimi yolun beklerim
Hasretin külüne hicran eklerim
Gün geçer, ay geçer, yılı yoklarım
Yıllardır damımda baykuş ötüyor.

İstesen bir bütün olabilirdik
Kadere bir yorum bulabilirdik
Gönülden gönüle dolabilirdik
Umutlar limandan dönüp gidiyor

Bahçemde bir ömür kalabilirdin
Solmayan çiçeğim olabilirdin
Kendini kalbimde bulabilirdin
Hatıran kor gibi yakıp batıyor.

Gülen gözlerine dalmak isterdim
Gönlüne yerleşip kalmak isterdim
Yaşarken cenneti bulmak isterdim
Sana yanık kalbim hala tütüyor.

Onca yıl bekledim, kalkıp gelmedin
Hallerim nicedir sorup bilmedin
Sessizce ağlarken yaşım silmedin
Ayrılık fermanı cana yetiyor.

Hasretin içimde depreşir durur
Çiçeğim solarken dallarım kurur
Bilemedim gitti, neydi bu gurur?
Yar, ruhum korunu alıp satıyor.

Hoşoğlu’yum gerçek aşkı bulmadım
Sevdanın bağından murad almadım
Bu kapıdan başka kapı çalmadım
Kaybetme duygusu dilim yutuyor.

Mustafa Hoşoğlu
24.02.2025