Vuslata Yolculuk Şiiri - Abubekir Çavuş

İnsanlardan uzak kuytu indeyim
Aradığım, ışık kaynağı ışık
Ne bir cenazeyim ne de zindeyim
Düşünmekten kafam karmakarışık

Elimde bastonla çıkış ararım
Mekânımı baştan sona tararım
Kayalara çarpar yara sararım
Dibi görünmeyen dünya karışık

Akımı kesilen gözlerim fersiz
Emir eri yakan közlerim şersiz
Yankılanan acı sözlerim yersiz
Sırrına eremem, esrar ardışık

Rüzgârla savruldum hafif kav gibi
ELİF yakaladı beni av gibi
Direnmeden teslim oldum vav gibi
Boynum bükük, çentik yüzüm kırışık

Güzergâh sonunda iki farklı yol
Biri çiçekli sağ, biri nârlı sol
Varın sahibi VAR, dedi doğru ol
Necat habercisi yeşil sarmaşık

Âlemlerin Rabbi, emir verince
O fermana uymak farzdır dinimce
Boynum sırat denen köprüden ince
Vuslata erince dirilir âşık

30.07.2019
Saat:06.00

Ebubekir ÇAVUŞ