Vuslata yolculukta durmadan yürüyorum
Her adım atışımda endişem dikleşiyor
Yürüdüğüm yollarda eksiklik görüyorum
Baki'ye giden yolda son durak yaklaşıyor
Gözlerim sulu sepken yorgun yürek seferi
Arkaya bakışlarım eritir gözde feri
Zihnim gelip gidiyor bir ileri bir geri
Hedefe varmak için adımım sıklaşıyor
Hafızamdan çıkmıyor zifiri karanlıklar
Karanlık sokaklarda boşuna yarenlikler
Mazimde yer tutmamış ahiri güvenlikler
Gidişatın kırbacı beynimde şaklaşıyor
Geçmişimin arazı içimde süngü gibi
Böyle çile çekişim sonsuza yangı gibi
Son attığım adımlar esasa döngü gibi
Nefsimi terk ettikçe istikbâl aklaşıyor
Her beşer gibi bende çokça tuzağa düştüm
Bu yolu bulana dek nice engeller aştım
Deneme yanılmayla kendi közümde piştim
Hak yolda giden ruhum vuslata yaklaşıyor
Batıl'ı defnedince gönül gözü şavkında
Detaylara takıldım fevkalade fevkinde
İçime huzur doldu görünenin şevkinde
Derinlere baktıkça güzergah şıklaşıyor...
Bülent Arkan 12.04.2023
Kayıt Tarihi : 12.4.2023 02:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
"Dünyevi" değil,
Nefsin isteği değil,
"Huzurun",
Manevi dünyamızın çektiği vuslat...
Dua ve dileklerin kabulünü,
Ülkece huzur bulduğumuz yarınlar dilerim..
Tebrikler Bülent Bey Kardeşim..
TÜM YORUMLAR (1)