Vuslata Veda Şiiri - Mehmet Aydemir

Vuslata veda…

Maziye bir veda busesi bırak, en alasından
Hatırı kalmasın sevgilinin, sevginin
Ne gülüşler sığdı, bir de ne özel gözyaşları,
Sevgide veda olmaz, bitmez ve ölmez
Tüketilir…
Of of diyen o dudaklar,
Gülü severken kan bulanmış eller,
Dağlanmış hapis edilmiş yiğit yürekler,
Yitmiş, yitirilmiş sözler
Hepsi birer ok geçmişten,
Geleceğe…
Olmasın diyordu şair; “Vedalar”,
Vuslat haykırıyordu oracıktan; “yitme”,
Hasret bakıyordu köseden; “zamansız zaman”,
Dil sesleniyordu; “AŞK AŞK” diye,
Elim de kalan ise; “Bir garip DÜŞ”,
Neyleyim diyordu; “SENSİZ KÖŞKÜ…”
Vuslat şimdi kimsesiz bir de öksüz,
Vedalar ise yalın ve manasız,
Bir düşlerim kaldı geriye,
O da bensiz,
Virane dolaşır İstanbul sokaklarda…
Şimdi kapanır son perde,
O da bensiz,
Ve sensiz…

Mehmet Aydemir 11.04.2021 saat: 17:06 yitmeler dostluklara. Marmaris’e…