Vuslata Varmadayım Şiiri - Oğuz Düzgün

Buzul gecesinde
Ömrümün
Düşüyorum
Damla damla
Çeşm-i
Giryanımdan
Bu gidiş
Vuslata değil
Galiba
Bu gece de
Endişeli bir
Gurbete
Üşüyerek
Kaymadayım

Gözyaşı
Kokulu
Zülüflerine
Annemin
Bembeyaz
Karlar
Gibi
Ah!
Çağlayan
Hasretimle
Ağıl
Ağıl
Yağmadayım

Kumdan bir saatin
Tepe taklak
İçinde
Bela dünyadan
Kalu belaya
Saniye saniye
Ezel ve ebedi
Adım adım
Saymadayım

Takıldım kaldım
Bu gün de
Geri sarmadayım
Firkate değil bu
Gidiş
Sessizce
Azalarak
Kesretten
Bir vuslata
Ağır ağır
Varmadayım