Vuslata özlem Şiiri - İsmail Koca

Kök saldım yurdun topraklarına
Kaldırdım kollarımı sema´ya
Yalnızca su diledim
Yanan dağlarıma

Dilek ağacına
Üç tel saçımı örerek bağladım
Gönül deryam kurumuş
Yağmuru gönlüme diledim

Fizanda sürgünün
Arzum çölde kalmak değil,
Gönül ovasında
Yeşilliğe kavuşmak

Vuslata an kala
Hava puslu
Ve soğuk
Üşüyorum amansızca
Sevda ateşinle yüreğimi yak

Çatallı bir yol
Sağa mı sola mı?
Kararsız bir yürek
Beyin durgun
Gözler dalgın
Hayat anlamsız geliyor artık
Yeter ey hayat yeter

Kavuşamamanın isyanlarındayım
Yürek beter
Giyilmiş siyahtan libas