Vuslata Özlem

Sen...
Bilir misin gitmelerin kalmak yanını
Gittin mi hiç bırakarak bir yarını

Bağrımda bir sancı
Ayaklarımda prangalar var
Yollar bana zalim ben sevdama kilitli

Tut ki;
Sevmek sarmak
Aşkı doyasıya yaşamak varken
Niyedir
Acılara tutunup gölgelere sığınmak
Kör karanlıklara gömülmek
Niyedir
Sevdalına dönüvermek arkanı
Gül yerine dikeni avuçlamak

Biliyormusun
Sana gelmek istemediğimi aklından geçirdiğinde
Ben ölüyorum
Ne yer ne mekân nede seninle geçireceğim zamanları
Düşünmek yoruyor beni
Beni yoracak olan senin olduğun yerde sensiz kalmak...

Oysa;
Özlemin benliğimde saklı
Ölüm an kadar yakınken
Tut ki;
Senin için gözünü kırpmadan ölüme koşan
Her an seni yaşayan ben

Sarmaşık misali saracakken seni
Akasya yaprağı gibi titreyen yine ben...

Bil ki,
Yuvasız kuşlar gibi çaresiz çırpınmalarım
Senin yakınımda olmayışındandır

Ve tek tesellim
Susturamadığım seni sevmişliğimin sesi

Bilirsin
Kapanmayan bir yaradır
Aşkın çözülemeyen bilmecesi...
Labirentlerdeyim gel de kurtar beni…