Vuslata Özlem Şiiri - Verda Tamer

Isınmaz ellerim sanki...
Isınmaz yüreğim... içim
Islanır yanaklarım yaşlarla
Islanır... dolar göz bebeklerim
Nicedir? ...
Nedir? ...
Ne içindir? ...
Sebepsiz mi bunca keder?
Düşünmek mi? ...
Düşünemiyeceğin kadar
Hissetmek?
Hissedemeyeceğin...

Alır götürür meçhul bir rüzgar
Gezdirir... kahrolası ruhumu
Gezdirir durmadan... diyar diyar
Arar nasibini ulu dağların başından,
Derin ummanların dibine kadar.
Yaprakların yeşilliğine bürünür
Fayda eder mi hiç?
Ne bir kuş konar, ne bir kelebek
Geri dönüş pek zor
Bomboş ellerle... bomboş bir yürek
Olanı da kaybetmiş gibi,
Sessiz bir ruh.. ve kalan posası!

Uzanır son çare diye eller
Derin bir huşuyla Mevla'ya
Dinmez isteklerin ardı arkası...
Açılır... açılır eller alabildiğine
Gözler kapalı...
Pınarlarında nemlenmiş katreler
Kesilir ayaklar artık yerden!
Bulutlar yol verir... gök kucak açar
Erişmek mi şimdi? ...
Sevmek mi?
Sevemeyeceğin kadar! ...