Vuslata Medcezir Şiiri - Esra Erdoğdu

Zehir akıyor nisan yağmurlarıyla mayalanmış
Üşüyor yapraklar titrerken
Bulutlar çöreklenmiş damarlarına
Acıyla besleniyor, kana karışan
İniyor darbesi her bir damlanın
Uçurumdan düşüş bir adımla
Kucakla ruhu söylenmeyen sözlerle
Zemheriden dönsün gece
…

İki kelimeye dökse
Med cezir derdi
İkilemler yaşatan
Beklediği bir soluk
Ruha doğru üflenen

Sarıldıkça sarılır ruhu sarmallarla
İçine alır yaşam zerresini
Titrer nefesi nefesine değdikçe
Tende damlalar çoğalır
Saçlar örtü olur

Yay çizer Medcezirlerle
Büyüdükçe büyür gece
Ateş ateşle yakılır
Gözler ki
Patlamaya hazır alazlara gebe

Derinlerde kopar fırtınalar
Beden tutuşmuş
Tırnakları geçirir acı ile derinlere
Kanatır dudakları dişleriyle
Bir nefes gide gele
Süzülür yudum yudum kadehe
...

Zaman durulmaya başlar
Kadının nefesi kesilmiş sessizlikle
Gece büyür kadın küçüldükçe
Gece erkeğe dönünce
Kaybetti yerini kadının yüreğinde