Vuslata kıyam'et Şiiri - Salih Eymen

Ben de tekli uzuvlar şaha kalkmaz aşk'ta..
Kalktı mı, lisan-i hâl ile bir kere..
Kıyam/et kopar! ..
Gök kubbede ne varsa aşk'a dair
Lal olmuş gönüller, silkinir gelir dile
Dünya unutur, şaşırır dönüşünü bile,
yol verir güneş dahi bu kıyama..

Süleyman, rüzgârını çoktan kul etmiştir
Burak olur..
Nevbahar da aşklara şevk ile..
Sümbül olur,
gül olur hayat bulur yel ile..
Yeşerir damla damla viran gönüllerde
Name olur, ezgi olur beste olur gözde nem ile..
Sinelere yazılır mürekkepsiz kalem ile..

Öyle bir kıyam ki;
kavuşur vuslat diyen sürgün gönüller
Üfler sinelere bizi ateşsiz dumansız küller..
Yerle-yeksan olur Belkıs'ın o bilinen
yıkılmaz tahtı.
Yanındayken Züleyha’sı
Tekerrür eder reddi isteme duası Yusuf'un silinmez yazgısı o bahtı..

Dahası, yaşanmamış böylesi bir kıyam;
döker usul usul damlalarını yağmur tenden öte, dilsiz dudaksız feryadı olur sessiz Yunus’un! ..
Azap taneleri ab-ı hayat sunar..
Serap olur taşar vaha, döner cennete çöle sürgün kara sevdalar..

Bu nasıl bir kıyamdır? Ey Yüce Yaradan?
Olmazı olur kılan,
yed-i Nebi ile Kamer’i yaran! ..
Aşk'a getirip Şems'i semaha, aşkıyla yanan Mevlana'yı da katan..
Bilal hayret! ilahiler şakıyıp durur
Sanki bin yıl yakın gibi karşımda..
Nemrut’u imana getiren,
Allahsız’lığına inat Firavun’a diz çöktüren Asa-ı Musa tahtın da..
şeytan azaba geçer bu aşkın kurtuluşundan..
Ebu-Lehep'te alır payına düşeni kurumaz sadece zulme sebep elleri ayetle
Ebu Cehili, ilm-i tutar peygamberi bile şaşırtarak..
Rab mütebessimdir.
Sütre-i müntehadan..
bitaraf olamaz melekler
burcu burcu güller saçar semadan
Kanat acarlar bu gülümseyişin ardından..

Ya sen!
Ey bedbaht aşk! ..
Sağır ve dahi lal bu kıyama biçare..
Sanma ki; gölge geçer aslını..
Ezel/den ebed/e ben yaşa(tı) rım seni
Yokluğunun varlık nüshasında..
Çünkü, bu kıyam-ı feryat! !
Belki vuslata son çare..