Vuslata Erdir Yâ Rabb! Şiiri - Hanifi Kara

VUSLATA ERDİR YA RAB!

Sen Gafur’sun, Rahim’sin, lâyık değilsem bile
Hem dünyada, ukbâda, murâda erdir ya Rab!
…İzim denen “dincik”ler, o kadar çoğaldı ki
Doğru yoldan ayırma, sırata erdir ya Rab!

Sen Settâr’sın ya Rabbi, kulun suçuna bakma
Ne olursun ey Rahman, beni nârında yakma!
Lâyık değilsem bile, derecesiz bırakma
Sâlih kulların gibi, mirata erdir ya Rab!

Kul hakîki kul ise, bâtıl kapı çalmasın
Kör nefsine uyarak, günahlara dalmasın
İmanı sahih olsun, şirkten eser kalmasın
Tağuttan uzak eyle, tevhide erdir ya Rab!

Ey nefis suç işleyip, arsızca gülme öyle!
Ne yapsam kurtulurum, senin elinden söyle
Defterini sağından, alan kullardan eyle
O çetin hesap günü, berata erdir ya Rab!

Şâirlerin öyle ki, sıkı eler eleği
Hiç bir zaman onların, bükülmesin bileği
Bu günahkâr kulunun, senden en son dileği
Ömrünün hazanında, vuslata erdir ya Rab..!

10/09/’10
Hanifi KARA

ÖZGÜRLÜK

Hiç uğraşma boşuna, yanlış yolda koşamam
Ekmeksiz yaşarım da, hürriyetsiz yaşamam…