Vuslata Bir Tebessüm Kala

VUSLATA BİR TEBESSÜM KALA
Hocam Cafer Turaç’a

Avuntular nafile ayrılık hayal
ve gidişin bir bebeğin yüreğindeki infazım
düşlere yolculuğumun başlama vakti
iyi de
duygu sağanağında saçak altı bulma telaşım neden

Maviye ısmarlıyor seni gönlüm
rıhtımda bekleme hakkım olsun diye
sen gidiyorsun
neden hep kalan ben oluyorum?

Titriyor
gözyaşlarım
kalesini kaybeden
karanlıklar
gibi

Bir yıldız kayıyor gönül göğümde
dayanıyor köprücük kemiğine can
bitiyor peşin ekşiyor yüzler
ateşe sunuluyor tutulan perçemler

Sen dudakların rüzgar
varlığın hayal
renklerin uçuk
ve
tebessümün kaçamak
söyleyemediklerim ellerinde

Cebimdeki soğukluk nazarında birikiyor bulutlar
arıyorum vedaı buseleyen
gözlerine değmek için
son birliktelik anlarında
sarılıyorum çaresizliğin yanaklarına
kıyasıya tuvallere gözyaşı sunsun diye

Nafile
yağmurla çizilen
dilenci kız masumiyeti çaresizliğim
gün ışığına nisbet karanlıklar
an bir gönül ölümü

Medet
nevruz kokan bakışlarda saltanatın yelesi artık gözlerin
arta kalan sana olan sevda gizemim
ve
karanfil sokaklı şarkılarda göçüyorsun
ardında güvercin ölümlü kirpiklerindeki hüznüm.

A.Vahap DAĞKILIÇ.
Bu şiir Şairin GÜN GÖRMEMİŞ DÜŞLER adlı şiir kitabından alınmıştır.