Vuslat yolunun yolcusu

I.
gözlerin hâkim olduğu gönül mahkemesinde
hakkını savunamayan bir sanık olarak
sükûtun ikrarına terk ettim
izahı olmayan duygularımı…
hasret fısıldayan kelimelerle
kadife kokulu mektuplar yazdım…

viran olmuş diyarların
kuytu köşelerinde sayıklarken ismini
yaralı ve hüzünlüyüm sadece…
ve ruhum,
öncesi kadar cesur değildir artık…

mahrem duyguların hicabında
ürkekliğini korurken yüreğim
mahcubiyet duymayan azgın bakışlar
kırdı cesaretimi…

haramın azade, helalin derdest edildiği sokaklarda
ne istediğini bilmeyen şaşkın kalabalıklar
harabeye döndürdü Muhammedi caddeleri…
tarumar edilmiş duyguların kırık dökük hüznünde
bir avuntudur şimdi, dinlediğim gönül şarkıları…

II.
o ebruli bakışların ki bir bilinmeyen
ve insan
en çok da bilinmeyende kaybolur…

sakın dünya gibi olmasın,
gönül diyarımda başkent gözlerin…
dünya ki
hicabını yitirmiş harami rüzgârların kasıp kavurduğu
ve uhrevi sevdaların mahzenlere çekilip
terki diyar eylediği sürgün yeridir…

ey sadrı gül kokan,
ey sürgünü zamandan yiyen güzel
şimdi hangi tenhada ağlıyor hislerin
hislerin, hangi günahın tövbesinde kim bilir…

oysa ne de nahif seviyordun
ve sen
sen bu dünya için fazla güzel fazla zarifsin…

aşk bize göre değil miydi
bunu bize çok gören kim
bizi diyar diyar sürgün eyleyen kim

hâlbuki biz aynı memleketin yolcusuyduk…

III.
damarlarında hüznün dolaştığı bir kalp yanında
sevdadan bahsetmenin ne kadar yakıcı olduğunu
merhamet yağmurlarıyla ıslanmış
gönüllerden başkası anlayamaz…

ben
efkâr yüklü tiryaki düşlerle,
gecenin deminde yol alırken usul usul
sonbahar yaşayan gönüllerden,
beyt-ül gazel mısraları dinliyorum…

vuslatını arzu ettiğimiz duygular,
hercai sözlerin neden olduğu yaralarda
divane bir sızıdır artık…

ümit ettiğim mutlulukların
gelmeyeceğini bildiğim halde
beklemek elbette acı veriyor, fakat
gelişini hayal etmek dahi bir tesellidir.
imkânsız olana meylimin nedeni de budur…

ey masallarımın diyarında yaşayan zümrüdü anka
izlerin islere karıştığı ahir zamanda
mülteci eyleme beni
iz bırak ardında…

IV.
vuslat yolunun yolcusu,
seher vakti kadar güzelsin…
ey güzel
umut denilen şey yorulur mu bilmem ama
gönlünü koklayıp da ölmek isterim
ve der misin bir gün
işte geldim…
işte geldim…
işte geldim…

nisan / 2019