Vuslat Yolunda Şiiri - Veli Şen

Sapladın yüreğime aşkın zülfikârını
Hem acımadan vuruyor hem de hor görüyorsun
Saldın böğrüme sevdanın kor olmuş hârını
Bir de bu duman nereden diye soruyorsun.

Tecellinle eriyen kalbim yüce dağında
Tek emir "sev" oldu, acize haddi zatında
Umutsuzca beklerken firdevsin son katında
Beni nârın en derin yerinde arıyorsun.

Nihayetsiz o gözlerine meftun olsam da
Yolunda adımı unutup mecnun olsam da
Senden gelen her derde mutlu, memnun olsam da
Geçmeyim diye araya surlar örüyorsun.

Veli, kul olmak kolay da bir sıra inciye
Lakin deva yine ondadır acı sancıya
Hakk yolunda aşk emanet ettiğin hancıya
Selamı vermeden nasıl vuslata eriyorsun?

(2014-Haziran)