Vuslat Yolu Şiiri - Soner Keskin

tez bitse çektiğim ayrılık
günler ay oldu aylar yıl
kaderim mi sensizlik
iki kalp arası uçurum
bir varsın bir yoksun
dert oldun yüreğime
seni düşünmekten
kendimi unutuyorum
bu kadar bağlı bir sevgi
herşeye rağmen tutkulu aşk
korktun değil mi itiraf et
bir kez olsun doğruyu söyle
darmadağın ettin herşeyimi
nasıl severim birisini
giderken yıkıpta gittin
ne güvenim kaldı
ne yeniden sevmeye gücüm
şimdi kimin kollarındasın
kim tutuyor benim tutmadığım elleri
kime verdin doyamadığım o gözleri
severken sevilmemek ne acı
şiirlere adını yazdım öznesi sen
cümlelerime mesken kurmuş sen
nasıl anlatsam sana seni bilmem ki
güneş kadar uzaktın belki
onun kadar bile ısıtmazdın
mahşer sıcaklarında üşütürdün beni
görüyorum ki bana vuslat yolu kapalı
yalancıktan açıyor çiçekler sonra soluyor
yağmur yağıyor lakin ıslatmıyor
güneş doğuyor lakin ısıtmıyor
yaram kanıyor bende bu yolda ölüyor!

SK__25.03.2010 18:35