Vuslat Yolcusu (444) Şiiri - Yücel Demi ...

VUSLAT YOLCUSU (444)

Kimsesiz, bir sokak ortasındayım…
Yapayalnız ve kuytu gecede… yürüyorum…
Bağrım yanıyor, hüzün doluyum…
Kimsesiz sokak ortasında… yürüyorum…
Ayak sesimi yalnız ben duyuyorum…

Hüzünlüyüm, yüreğim yangın yeri…
Sokaktayım, kimsesiz… yürüyorum…
An gelir sende yitik düşlerimi arıyorum;
Baktığım her yerde, hayalini görüyüyorum…
Kimsesiz sokak ortasında… yürüyorum…
Ayak sesimi yalnız ben duyuyorum…

Gece karanlık, soğuk ve puslu….
Ve ben kimsesiz… Sende yürüyorum…
Vuslata ermek için yırtarken karanlığı…
Sokak ortasında yalnız ben üşüyorum…
Ben sende kimsesiz…Yürüyorum…
Ayak sesimi yalnız ben duyuyorum…

Her tarafta ölüm kokan bir sessizlik…
Ben yürüyorum…Kimsesiz bir sokak ortasında…
Yağmur bulutları lif lif sararken ruhumu;
Sokak lambalarının ışığında aydınlanıyorum…
Ben kimsesiz… Sokak ortasında yürüyorum…
Ayak sesimi yalnız ben duyuyorum…

Sükut etmiş sende bütün bir varlık…
Ben sende kimsesiz…yürüyorum…
Ve sen karanlık sokak! vuslatım sende..
Ben sende vuslatın güzelliğini arıyorum…
Ben kimsesiz… Sokak ortasında yürüyorum…
Ayak sesimi yalnız ben duyuyorum…

Karanlıklar, sende örtsün yalnızlığımı…
Ben yalnız ve kimsesiz… Sende yürüyorum…
Her gece sokak ortasında yıldızları sayarken…
Baktığım heryerde hayalini görüyorum...
Ben sende kimsesiz… Yürüyorum…
Ayak sesimi yalnız ben duyuyorum…

Yalnızlığım döndürüyor başımı…
Sokak ortasında, mevsim yaz… Ben üşüyorum…
Ben sende kimsesiz … yürüyorum…
Etraf sessiz … Ben gölgemden ürküyorum…
Ben kimsesiz… Sokak ortasında yürüyorum…
Ayak sesimi yalnız ben duyuyorum…

Yolumun sonunda vuslat arıyorum…
Kimsesiz bir sokak ortasında… yürüyorum…
Visalin sağnak sağnak kuşatırken ruhumu;
Ben sende kimsesiz...Yürüyorum...
Ve...Artık korkmuyorum sararıp solmaktan...
Suyun yanması gibi yanarken bu ruhum;
Ben sende sonsuzluğu arıyorum...

Kimsesiz bir sokak ortasında… yürüyorum…
Ayak sesimi yalnız ben duyuyorum…

Yücel Demirtaş