Vuslat ve Sen Şiiri - Hasan Özünal

Prangamdaki zinciri tespih ettim,
Sabır çekerim.
Fıtratımı elek ettim,
Çile elerim.

Güneş ışık vermez oldu,
Karanlık.
Yollar vuslata engel,
Ayrılık.

Toprak bire kırk vermekle meşgul
Beni bekler.
Bulut sökün etmiş ağlıyor
Gözyaşıma yaş ekler.

Sinemde bir yanardağ nefesim duman
Aşk tüter
Gönlümün bir derdi var
Ölümden beter...

Pembeler yeşerdi sarıya döndü
Sırada kış,
Ömrün inişi bitti
Sonrası yokuş.

Karanlıklarda bir ışık var nur gibi
Gelecek esen.
Gözüm görmüyor ama aklım biliyor ki
O SEN....