Vuslat Vaktiydi... Şiiri - Mehmet Şahan

VUSLAT VAKTİYDİ

İki bin on dokuz Mart’ın onunda,
Gönül dostlarının vuslat vaktiydi…
Kırk yıl öncesini andık sonunda,
Gönül dostlarının vuslat vaktiydi…

Ayrılık şerbeti içmemiş gibi,
Yarım asır hasret çekmemiş gibi!
Koskoca kırk üç yıl geçmemiş gibi,
Gönül dostlarının vuslat vaktiydi…

Yusuf’um Rize’nin çayıyla geldi,
Kenan’ım Ahlat’ın balıyla geldi,
Fahrettin İspir’in gülüyle geldi,
Gönül dostlarının vuslat vaktiydi…

İbrahim’im Bey Dağı’ndan seslenmiş,
Dost sevdası gönüllerde beslenmiş!
Kırk dört yılın hasretini üstlenmiş,
Gönül dostlarının vuslat vaktiydi…

Kaya ile gittik Afşin eline,
Selam saldık Binboğa’nın yeline!
Sevgi kattık Ceyhan’ımın seline,
Gönül dostlarının vuslat vaktiydi…

Faruk Tuna isimleri say desem;
Hatice’yi başköşeye koy desem!
Şengül, Şükran kalptesiniz duy desem,
Gönül dostlarının vuslat vaktiydi…

Pîr-i Fâni Köroğlu’yla Ayvaz’dı,
Erdoğan’ı anmasaydık olmazdı!
Cemil’siz vuslatın tadı kalmazdı,
Gönül dostlarının vuslat vaktiydi…

MEHMET ŞAHAN (PÎR-İ FÂNİ)
10.02.2019 – İSTANBUL