Vuslat Vakti Şiiri - Özkan Akar

Gidiyorum ardımda bırakarak günahlarımı,
Ne ağlayacağım, ne de üzüleceğim çaresizce,
Sisler içinde kaybolan silüetler gibi unutacağım,
Sileceğim izlerini yüreğimden, belki de acıtacak,
Bekleyecek ve göreceğim kaderime gülerek.

Metrodayım, kalabalıkta bile yalnızım,
Şehir ışıklarında uçuyor ateş böcekleri,
Yollarım karanlık, çıkmaz sokaklardayım,
Ne tehlikeleri takıyorum, ne hayatı fütursuzca,
Sürükleniyorum gecenin içinde oradan oraya.

Anne bebeğin mutsuz biliyor musun?
Her şeyden vazgeçtim, soluk almaktan bile,
Ölmeden mezardayım, soğuk odamda,
Gözlerimi açmaya korkuyor yüreğim,
Daha fazla üzülecek ne kaldıysa geriye!

Piyano tuşlarına vurur gibi anılar sert vuruyor,
Titriyorum, çöküyorum, ağır geliyor hasret,
Aşkla çarpıyor kalbim, vakit vuslat vakti mutlak,
Dudaklarını özledim, sıcak nefesinde erimeyi,
Bekle, dönüyorum pişmanlıklarımdan ders alarak.

drozak