Vuslat Türküsü Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Dünyanın rüzgârı savursa da beni,
Kalbim bir mihraba yaslanır hep.
Bu borç, bu nefes, bir emanettir,
Yüce huzura varana dek.

Zaman, geçip gider sayfalar gibi,
Her gün bir harf ekler içime.
Ve bilirim, gün gelir biter bu yazı,
Hakikatin ışığı söyler son kelime.

Öyle bir kelime ki gönülden akar,
Ne bir ses susar, ne umutlar solar.
Bir vuslat türküsü fısıldar rüzgâr,
Ezelden ebede huzuru arar.

Toprağa düşersem bir gün sessizce,
Dualar yükselsin göğe sessizce.
Kırılmasın dost eli, kin olmasın,
Her adımda iz bıraksın sevgiyle.

Her kalp bir yazgı, her nefes bir nişan,
Sonsuzun çağrısıdır yaşanan her an.
Bir iz bıraktımsa hakka dayanan,
Vuslat şarkısında yerim var o zaman.