Vuslat Türküsü Şiiri - İsa Yıldıran

Söz vermişim Galu Bela'da,
Hatırladım sözümü imanım geldi.
Kaderim yazılmış Levhi Mahfuz'da,
Kadere rızayla güvenim geldi.

Habibullah'a aşığım canı gönülden,
İsmi zikirdir düşmez dilimden,
Ahh ne olur olsam ümmetinden,
Firdevsi alada göresim geldi.

Ümmetindenim deyip tutsam elinden,
Kabul etsem ne söylediyse dilinden,
Bir yol bulsam girsem gönülden,
Gönülden gönüle giresim geldi.

Tatlı canı versem O'nun uğrunda,
Canı cananı versem de yolunda,
Kanımı derya gibi akıtsam kolunda,
Şehadete ulaşıp ölesin geldi.

Dünya toz duman her yer fırtına,
İnsanlar ihanet etmiş fıtratına,
Nasıl çıkarız böyle Rabbi'n katına,
Vefasız diyardan, göçesim geldi.

Dünya savaş yeri hep kan akıyor,
İnsanlık yaşanana hep kör bakıyor,
Şehitler aleme ibret saçıyor.
Kelebekler gibi uçasım geldi.

Akıl almaz yaşanan bu baskına,
Firavunlar oturur kanlı tahtına
Bahtı karaların sisli ufkuna,
Güneş olup oradan doğasım geldi.

Bir parça ekmeğin peşinde martı,
Nasıl tartacak günahı tartı,
Sevmektir aşığın birinci şartı.
Gözlerden gönüle giresim geldi.

İstemem kan üstüne kurulan tahtı,
Yürekte kurulur mutluluk tahtı,
Müminin ak olacaktır elbette bahtı,
Aşkın şarabını içesim geldi.

Allah için değil mi yaratılışımız?
O'nun için değil mi bu imtihanımız?
Emanet değil mi can ve malımız?
Vuslatın türküsünü çalasım geldi.

İSA YILDIRAN