Vuslat sesleri Şiiri - Vahap Özdemir

Benim de sevmeye varmıştı umudum
Ütopyamda güven aradım durdum
Kötülüğe muktedir insanlara karşı
Ak gönlüme prangalar vurdum.
Buna karşın kederim kaderime yenildi
Masumiyetimin ardından sevdim sonu gelmedi
Hey Tanrım! Bakar mısın..
Bu insanlara kalmış talihsiz dünya bir kere bana dönmedi.
Dizelerim bir kere bana gülmedi...

Kalemim kağıda baktığında her gece, derde karşılık dermansız kalır hallice
Ben bu insanlık içinde vicdanımı taşırken ellerimde
Çınlıyor sevda kulaklarımda bitmiyor vuslat sesleri bu kentte...
Dilimde isyan besteleri,
Tam olarak "vardın" diyemiyorum
Var olmakla, yaşayan ölü olmak arasında sendeliyorum
Tam gözümün önüne saadet perdesi iniyor görüyorum,
İnanır mısınız bilmem ama ben saadeti bulamıyorum...
Yorgunum ben
Evet yorgunum
Biriktirdiklerimle
Feryat ederek düşüyorum...