Vuslat Özlemi Şiiri - Mehmet İslam Sevgi

Ne çok isterdim, “seviyorum seni” demeyi,
Gel gör ki yenemedim, bu korkak yüreğimi.
Dağlar, taşlar anladı da bu benim kör sevgimi,
Bir sen mi duyamadın, içimdeki çığlıkların kısık sesini?

Hayatı seviyordum, seni bahşettiği için bana,
Ve sevmiştim seni, hayatı anlamlaştırdın bu cana.
Şimdi senden mi geçeyim, yoksa hayatımdan mı?
Yalnızlığa mahkûm kalbim, sensiz sanki hayatta mı?

Yok, olmayacak böyle, nereye baksam senden bir iz,
Her yanımı acıtıyor, kalbimdeki ıssız dehliz.
Sesinin hasretiyle sağır oldum, kainat sanki, kimsesiz,
Hüzün kokan yüreğim, vuslat özlemiyle çaresiz.