Vuslat Özlemi Şiiri - İsmet Can

Yollar gitmekle bitmiyor, kömür gözlüm
İçini karartıyor, asfaltın kömür karası
Kömür gibi mazi vaat ediyor, aşkın
Hasret yine tetikliyor özlemi
Sana olan özlemi
Yenemiyorum bu duyguyu
Özlem yüreğime atıyor, bu vurguyu
Baskı uyguluyor hasretin
Söz geçiremiyorum bu yüreğime
Hep aynı terane
Vuslat özlemi

Sana belli etmediğime bakma
Hasarı büyük hasretin
Özlemle çepeçevre yüreğim
Yol çok önümde
Labirent misali
Çıkış karışık
Sevdam olsa da buna alışık
Kalbim kâğıt gibi kırışık
Dedim ya
Hep aynı terane
Vuslat özlemi

Gölgemi çiğniyor sevdan, şimdi
Benden sonra
Bu esaret yeter artık diyorum
Dinlemiyor yine de
Senden sonra
Sonu olur umarım hasretin
Bu yol
Hasretin yorgunuyum
Yol değil
Bunca mücadele
Kolay değil
Manası çok açık
Hep aynı terane

Bunca yola katlanırım ben
Sorun değil
Sen ne âlemdesin
Bu arada
Yolumu gözlüyor musun?
Benim gibi özlüyor musun?
Yüzünün aksi yansıyor
Asfaltın karasına
Yılları, yolları aştım
Saatler kaldı belki de
Karşılamanı umuyorum bilesin
Sürpriz yapma sakın
Bunu kaldıramam
Anlatamam yüreğime
Depreme dayanıklı değil
Duygularımın duvarları

Bir not bırakacağını bilemezdim
Ben geldiğimde
Bu kadar uzatacağın aklıma gelmezdi
Hasreti
Hasrete, hasretle karşılık vermek
Özlemi bu kadar germek
Sevda duvarlarını yeni bir hasretle örmek
Sana göre değil

Dönüş koydu bana
Yollara ve yıllara dayanmak
Sensiz sabahları uyanmak
Kolay mı sanıyorsun
Neden yoktun bilmiyorum
Artık merak bile etmiyorum
Umurumda değil
Yılların eziyeti
Alışacağım yalnızlığa
Ömür boyu ukde kalacak
Senden bana

Vuslat özlemi