Vuslat mı isyan mı Şiiri - İsmail Koca

Közde yanar akşamlar, yüreğimin yarası
Yaylamın sessizliği, gözümden akan yaşlar
Dereler boyu çağlar, iki yürek arası
Gönlümdesin sevdiğim, bu ateş beni haşlar

Zemheride ölürken, baharında dirildim
Soğuk ayaz geceden, sıcak güne verildim
Al göğsünün üstünde gerdanına serildim
Ben böyle sever iken, üşütmez seni kışlar

Vuslatın özlemiyle, sema´ya elim açtım
Sevdasız sahralara sevdalarımı saçtım
Yürekler dergâhında aşk ağacına lactım
Yanarım alev alev öldürür beni saçlar

Yıkılsa zalim dağlar ulaşsam seherine
Kimse geçemez gönül tahtımdaki yerine
Gülün olurum gönül zülfünün tellerine
Atlas ipek işlersin yeni, yeni nakışlar

Fizani sarhoş musun sevdanın dünyasında
Sadakatin gerçeği gönlümün deryasında
Gezer divane gibi aşkımın hülyasında
Vuslat mı isyan mıdır bu ani haykırışlar