Vuslat (mektup) Şiiri - Kadir Duymaz

I

Sensiz geçen günleri bir anlayabilsen
görmelisin beni.
Sensiz geçen günümün her saniyesi
benim için, doğada yaşayan,
bir varlığın hayatta kalması kadar
zor bir zafer olduğu.
Akan bir akarsu gibi
başıboş ve düşüncesiz,
nereye, hangi yola sapacağımı bilemecek haldeyim.

II

Gelip görmelisin beni,
tanınmayacak haldeyim.
Eskisi gibi her gün tıraş olmuyorum,
her gün ütülenmiyor elbiselerim,
boyanmıyor ayakkabım.
Eskisi kadar gülemiyorum
hatta hiç gülmüyorum.
Bakmıyorum artık banklarda oturan kızlara
geçiyorum önlerinden boynu bükük
ve sanki bir şeylerimi kaybetmiş gibi.
Anlamalısın artık, yalnız bir şey yaptığımı.
Sadece ağlıyorum...

III

Gelip görmelisin beni
Haydarpaşa garından kalkacak olan
ilk trenle.
ve karşılamalıyım seni burdaki istasyonda
saate bakmalıyım ikide bir.
Ellerimde çiçekler ve bir sürprizim olmalı sana.
Ve yolculuk bitmiş olmalı,
inmelisin kompartmanların birinden.
Gözlerin beni aramalı ve bulupta sarılmalısın bana.
Ağlamalısın sevinçten ve gözlerindeki
özlemi gidermelisin, öpmelisin beni, alabildiğine.
Daha sonraları oturup konuşmalıyız seninle
yeni gelişen olayları bir heyecan ve tutkuyla anlatmalısın bana,
ve sonra 'Yaa öylemi? ' olmuş demeliyim.
Yanlış düşündüğüm bir fikirde
kızıp ve tabi bir nazlanış biçimiyle gidip uzanmalısın
yatak odana.
İyi geceler bile demeden.
Tabiki bu olayların gerçekleşebilmesi için
Herşey senin elelrinde.
Gerçekten bunları tüm kalbimle ve yüreğimle istiyorum.
Bu yazdıklarım az ama,
ne yapabilirim sadece bu kadar
gelebiliyor aklıma.
Bir umudumunda sende olduğunu unutma.

IV

Gelip görmelisin beni...