Vuslat Kabirde Şiiri - Evrim Evrensel

Akıl mı erer bu deli gönüle,
Yâr olmaz birine gidip düş oldu...
Ayşe, Fatma, varken meyli Zühale,
Yâr olmaz birine erip düş oldu...

Neden yaktın canın varken nihale,
Ne zorun var idi, düştün bu hâle,
Akıl melikesi noksan Zuhâle,
Yâr olmaz birine girip küs oldu...

Sonsuz bir zamanı var imiş gibi,
Erciyes, Munzur'da kar imiş gibi,
Sevgi kadrin bilen yâr imiş gibi,
Yâr olmaz birine yağıp kış oldu...

Evrim Evrensel'im çare sabırda
Umut tükenmez ki sabah seherde,
Vuslat randevüsü gayri kabirde,
Yar olmaz olana bakıp düş oldu...