Vuslat İsteyen Güzel Gönül

Vuslat İsteyen Güzel Gönül

Âh meğer özlem, gönlü ne kadar da çok yormuş
Özyurttan şu özlem yurduna gelmek ne zormuş

Bir ömür boyu sıla özlemi ölesiye
Boyun bükmek, şu gurbet akşamı bitsin diye

Var mı gönül kadar yeryüzünde cefâ çeken ?
Fırtınalar eserken sevgi tohumu eken

Gönül ki safâ bulmuş, ondadır her güzel huy
Ey dost, gel, bu güzelliği sen de özünde duy

Gönülle tadılır aşk, gönülle bilinir yâr
Bir sevdâ ışır, aydınlanır en uzak diyâr

Var mı gönül gibi cömerdi, yüzler güldüren
Çöle inen yağmur gibi gazaplar söndüren

Gönülle tebessüm etmede güller gülşende
Âşık dost, gel, dikenlere aldırma, gül sen de

Sevgi, âlemde gönülle neşv ü nemâ bulur
Düşmanlıklar, gönlün sükûnetinde durulur

İşi sevgiye çağrı, yolu şefkat, merhamet
Gözyaşıyla gelenlere tebessüm bir demet

Sevgi saçışı bire bin veren buğday gibi
Kanat açışı yâr kanatlı kutlu tay gibi

Öylesine sevgi dolu, öylesine coşkun
En tatlı rengi, öteleri yansıtan ufkun

Gönüldeki safâ neş'eden mi dertten midir ?
İsmi gönül ya kendisi can mıdır ten midir ?

İpek dokunuşlu, gül râyihâlı billûr ten
Yüzleri ak gözleri aydın eden bir nûr ten

Bütün sevgilerin en özünü yaşıyan can
Özünde ölümsüz bir sevdâyı taşıyan can

Aşkın cismi, âşığın rûhu, mâşuğun nûru
Cefâ hüznü, vefâ neşvesi, safâ sürûru

Bir lâtîf hediye sıladan, sevgili yârdan
Mest eden kokular estirir kutlu diyârdan

Gece gözü yaşlı, gündüz gül gibi dâvetkâr
Cefâ yurdunda mahzûn bülbül gibi vefâkâr

Toplamış sevenleri tebessüm ede ede
Her sevgiyi eşsiz Sevgiliye götürmede

Gündüzün güneşi, gecenin mehtâbı gönül
Seherin yıldızı, göklerin kitâbı gönül

Dağların zirvesi, ovaların bereketi
Denizlerin mâvisi, sonsuzun işâreti

Bir aşk uğruna varı yoğu verdiren gönül
İnsanı insan eden, dosta erdiren gönül

İnsan ki gönül sâhibidir, şerefi vardır
O ki inci var, elbet onun sedefi vardır

İnsan ki gönül sâhibidir, edebi vardır
O ki âşığın boynu bükük, sebebi vardır

İnsan ki gönül sâhibidir, onda âr vardır
O ki sevmiştir hatırında her ân yâr vardır

İnsan ki gönül sâhibidir, safâsı vardır
O ki bu yol Cânâna gider, cefâsı vardır

İnsan ki gönül sâhibidir, vefâsı vardır
O ki yüz çevrilmez dîdârdan safâsı vardır

Gönül safâ çağının meş'alesi olmuştur
Sînelere aşk ilminin güneşi dolmuştur