Vuslat Irmakça Akar Şiiri - Müptela Saygın

Dağlarda kekiklerin arasından,
Sevda kuşları uçar.
Kiraz ağaçlarında dinlenir.
Kiraz dallarına konar.
Kekiklerin arasından,
Utangaç mahçup bir ceylan bakar.

Yağmur yağar dağlara, serin tepelere,
Yağmur yağar yeşil çimenler üstüne.
Yağan yağmurda her şey ıslanır.
Bizim sevdamız hariç.
Tek sevdamız ıslanmaz.
Çiçek çiçek açan sevdamız.

Zambaklar, yaseminler kokar,
Toprak kokar dört yan.
Taze toprak,
Terin gibi.
Ve kekikler arasından,
Utangaç ürkek ceylanlar bakar.

Yağmurlar yağar dağlara.
Ağaçların dallarından dökülür,
Şıpır şıpır yerlere.

Kuşlar yuvalarına,
Tilkiler inlerine çekilir.
Ve yağmurlar altında ürkek,
Çekingen, mahçup ceylanlar bakar.

Irmaklar hızla iner ovalara,
Denize kavuşmak ister.
Denize sevdiğine, sevgilisine…
Deniz, sevgilisidir ırmağın.
Irmak varacaktır ona.
Akar ırmak hızla, aşkla,
Kavuşur denize.
Mutlu sona ulaşır.
Ve bu mutlu sona dağlardan,
Ürkek ceylanlar bakar.

Kavuşmanın zevkini görür ceylanlar.
Bir aşktır, bir sevdadır kavuşmak.
Sevdalardan bir sevda.
Deniz bir sevdadır, bir vuslattır.
Ve ceylanlar sevdaya bakar.

Dağlar taşıyamaz sevdaları,
Bırakırlar ırmağa.
Ve ırmaklar sevda taşır.
Ceylanlar ırmakta akan,
Sevdaya bakar.
Irmakta sular dalgalanırken,
Vuslat ırmakça akar.