Vuslat için Veda Şiiri - Veysel Gülmez

Yaşananlar hayat sahnesinde bir oyundu,
Müsamere bitince gün geceden soyundu.

Yalnız doğduk hep beraber yaşadık abasız,
Halka kopunca birer birer kaldık babasız.

Vuslata akit kesip vedalaşıp ağladık,
Musallada yüreklerimize taş bağladık.

Kundaktan kefene yolcuğumuz ahitti,
Beşikten tabuta seyire herkes şahitti.

Güneş misali doğan bebekler birer nurdur,
Vaktaki buluşmak azraille onurdur.

Kötü bir dünyada iyiliklerdi ördüğüm,
Köpekler salık taşlar bağlı her şey kördüğüm.

Küreyi ısıttılar barut yağar amansız,
Havasız,susuz ve yetim kalışlar zamansız.