VUSLAT-I MUHSİN
Yalan dünya kime eyledi vefâ,
Nice sultanların tahtı loş kaldı.
Kimi yokluk çekti, kimi de sefâ,
Ardında bir mezar iki taş kaldı.
İster seferi ol isterse mûkim,
Ölüm her can için an kadar yakın,
Bir gün sonrasına kim olmuş hâkim?
Sırası gelene gayret boş kaldı.
Yağız atlı yiğit gördü düşünü,
Al bayrak, gül ile döktü yaşını,
Takvimler elli beş derken yaşını,
Binlerce yürekte kor ateş kaldı.
Mukaddes çilesi ömrünce tüter,
Ne yaşarken ne de ölünce biter.
Sonsuzluk yolcusu cennete gider.
Ehli muhabbette şânı hoş kaldı.
Böyle alperenler beşerin hası,
Biter mi inanmış kulun sevdası?
Şehâdet ölümü, Hakk’tır dâvası,
Muhsin’den geriye safi hûş kaldı
Ömrünce ağlayıp bir gün gülse de,
Son nefesten evvel her gün ölse de,
Kutlu teslimiyet bayram olsa da,
Gözlerde dinmeyen acı yaş kaldı.
......Bu bayram gözdeki yaşı silmiyor
......Kimse öleceği yeri bimiyor..... (Lokman Sûresi, son ayet)
Gazi Hüseyin KILBAŞ
Hüseyin KılbaşKayıt Tarihi : 9.4.2009 11:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Merhum Başkanımızı Taceddin Dergâhındaki ebedi istirahatine uğurladıktan sonra yüreğimin kalemime yazdırdıkları...
Selam ve dua ile
Muhsin Reis’e
Taş duvar hücreler yıldıramadı,
Dönmedi davadan dik durdu Reis,
Yatağı belledi betonu taşı,
Hayalde doğardı güneşin Reis.
Yılmadan yürüdü kutlu yolunda,
Dinlemedi boran tipi fırtına,
En sonunda erdi kutlu vuslata,
Cennet’i Ala da kur mekân Reis.
Türk İslam Ülküsü düsturu idi,
Ülkenin dirliği önceliğiydi,
Tüm hayali kutlu büyük birlikti,
Vuslatın sağladı birliği Reis.
Milletin kalbinde kuruldu tahtın,
Kutlu davan kaldı bize mirasın,
Artık gönlümüzde duamızdasın,
Şol Resule bizden sal selam Reis.
Kıymetin hiç bilinmedi dirlikte,
Yürekler ağlıyor şimdi gözlerle,
Gönlümüz buz tuttu sen üşüdükçe,
Sonsuzluk sahibi yar olsun Reis.
Dilimiz varmadı öldü demeye,
Ümitle bekledik üç gün üç gece,
Son günde ümitler döndü mateme,
Peygambere komşu olasın Reis.
28.03.2009 - Keçiören
Hüseyin Bacanak
Saygılar...
TÜM YORUMLAR (3)