Vuslat ı kebair Şiiri - Hasan Turgut

Kaybolup gitsen benden, umut eder beklerim.
Kaç gecem hüzzam sensiz,kac safağım karanlık.
Yareli yüreğime, kuru tuzlar eklerim.
Mutlu olurdum inan, sesin duysam biranlik.

Kapının eşiğinde, oldum ayak törpüsü.
Ya ez geç cesedimi, yada kaldır şadan et.
Benmiydim oyuncağın, benmi gönlünün süsü.
Ya kır kolum kanadım, yada körpe fidan et.

Ben kapında beklerim, olmasın zerre korkun
Kabuslari ver bana , senden gelsin çekerim.
Hırsından bağır çağır, ben olurum hep suskun.
Senden bir ışık gelsin , ben gülleri ekerim.

Sinemdeki yarayı , bir görsen aklın şaşar.
Sana ait besteler, sana dair sözleri.
Bir tebessüm eylesen, ruhum bin sene yaşar.
Sana adarım tekmil, duaları cüzleri.

Zirvesi karlı dağlar , görsen beni hatırla.
Benimde erken yaşta, saclarıma ak düştü.
Anacaksan kutlu an, anma tekbir satırla
Bilesin ki dert bela, iliğime üşüştü

Yetim bıraktın işte, senden ayri yüreği.
Karma karışık ettin, iki düğüm iki tor
Kabul ettiremedim, bir şartı bir dileği
Ben gözde hic olmadım, sende bende abı-şor

Ben vuruldum ben yandım, kömür gözle kaşlara
Son nefesim ismini, vefasız diye ansın
Bakma gözlerimdeki , dökülen kan yaşlara.
Her damlada kor gibi, dudaklarımda yansın

Hasan TURGUT
27.10.2020