Vuslat-ı Aşk Şiiri - Suskun Resital

Haydi gel cellad-ı yalnızlık,götür beni yalnızlığıma,
Kapat yalnızlık zindanının demir kapılarını üstüme,iyice,sıkıca,
Ben ki yare bağlanıp,gölgesine sokulup,ona sığındıkça,
Kaçar oldu benden,ızdırap duyar oldu,göresim çoğaldıkça...

Haydi gel cellad-ı yalnızlık,götür beni ıssızlığıma,
Zira zor gelmeye başladı bana bu masum aşk,yardan ayrı yaşandıkça,
Zaten yalnızdım,yalnızım,yalnız da kalacağım ben bu aşkta,
Akıbetim belli benim,bu özlem öldürür beni,bilmem kaçıncı şafakta.

Haydi gel cellad-ı yalnızlık,götür beni karanlığıma,
Bak yine süzüldü bir damla yaş,yarin adını andığımda,
Hiç görmesede gözlerim,bir resim var hep aklımda,
Bir özlem ki be yalnızlık,sorma gitsin,vuslat-ı aşk var sonunda...