Vuslat-ı Aşk Şiiri - Cihat Samet Öztürk

Sevgilim ben bir sana,
Bir o güzel gözlerine hasret kaldım
Şimdi şu gurbet ellerde
Sensizligin acısını hisseder oldum

Bağrımı yakan o gül yüzünle
Son bir kez bak yüzüme
Yokluğunu hisseder oldu her zerrem
Gidişin hasret bıraktı içime

Sensizken şu diyarlar
Gurbet oldu bana
Hasretin sardı dört bir yanımı
Sensizliğin çaresizliği ile

Özler oldum o narin ellerini
İnci tanesi o güzel gözlerini
Sensizken şu diyarlar gurbet oldu bana
Her saniye hasretin tütüyor gönlümde

Kimsesiz bir başıma
Bıraktın beni şu diyarlarda
Sessizlik bağrında yara
Her saniye hasretin tütüyor gönlümde

Aşkından divane oldu,yandı şu gönlüm
Düştü mecnun misali çöllere
Aslısını arayan kerem misali
Kapılmış dermansız meçhul bir derde

Konmaz oldu pencereme bülbüller
Yeşermez oldu artık bahçemdeki güller
Yokluğunu hisseder oldu şu garip eller
Sensiz kalmışlığın hasretinden sevgili

Ah manolya kokulu güzel yar
Gidişin hasret bıraktı şu aciz yüreğime
Biçare sensiz şu gurbet ellerde
Ben hep seni düşleyerek özlüyorum sevgili