Vuslat her masalın sonu değildir

Bir nehir akıp gider, denize varamaz bazen,
Yine de okyanusu taşır içinde,
serinden,
Bir tohum düşer toprağa, brlki filizlenemez hemen,
Ama umudu saklar özünde, sessizce, derinden.

Bizim de öyle, yollarımız kesişmez bazen,
Savurur bizi ayrı kıyılara rüzgarı hayatın.
Ama silinmez bir sözün sıcaklığı, ve izi bir bakışın,
Kazınır derince ruhumuza, ayrıntıları hatıraların...

Tenin sıcaklığı yabancılaşsa da bir zaman,
Tanıdığı bir ritim vardır içimizde kalbin,
Aynı dilde yazar, farklı dillerde yankılansa da,
O aşk, o özlem, o tanıdıklık baki kalır bizde...

Kavuşmak bir hikayenin sonu olmak zorunda değildir,
Bazen en güzel aşklar, yarım kalan güzel bir şiirdir.
Çok uzak mesafelere rağmen yine ona aitsindir,
Çünkü o kuvvetli bağ, zamandan ve mekandan beridir...

Bazen bir şiir dinlersin, tanıdık gelir ama çıkaramazsın.
Bir anlık bir titreşimdir o, geçmişten bir nefestir anlayamazsın.
Belki uzaklardan gelen tanıdık bir ses, belki de sesidir yağmurun,
Fısıldar usulca ve canlanır yavaş yavaş hatıraların...

Yollar ayrılsa da, silinsede topraktan ayak izleri,
Kalpte kalan sıcaklık, bir güneş gibi ısıtır içini.
Zamanın ötesinden uzanır, dokunuşu gülüşü,
Hatıralar bahçesinde açar çiçeklerin en güzeli..

Belki bu dünyada kavuşmak her zaman mümkün olmaz,
Ama bilirim ki, bir yol vardır gönüller arasında görünmez,
Mesafeler ne kadar ırasa da, o bağ asla kopmaz,
Çünkü gerçek sevgi rüzgardır, sınır tanımaz menzilinden sapmaz...

Yarım kalan hikayeler de güzeldir bazen, bilir misin?
Tamamlanmamış bir şiirin gizemli cümlesi gibi.
Her harf, her hece ayrı bir anlam taşır her biri,
Daha değerli kılar, mana katar şiire, yarım kalan o eksikliği...

Vuslat her masalın sonu olmak zorunda değildir,
Bazen en güzel aşklar, tamamlanamayıp yarım kalan bir şiirdir.
Çok uzak mesafeler olsa bile yine de o senindir,
Hiç kavuşamasalar da, bazı insanlar birbirine aittir...