Vuslat dilenirse! Şiiri - Mustafa Cilasun

Ne kadar isterdim
Yüreğimin toprağında ki ayrık otlarını
Marazların figanını, hissiyatın serencamını anlamayı

Yaşamak için sevdayı
Aşk için vesilelere kanmayı yorulmamayı
Kelebekler kadar zarif, bulutlar kadarda hür olmayı

Kuzuların halis hali
Çobanın mahzun feryadı, kavalın hicranı
Dağların yamaçlarında sarih okunan sayfaları koklamak

Mazinin dirliğinde
Boğulmadan, felaha ulaşmak için anlamak
Kimlikte kaybolmamak, kalbin sahibinde kalmak adına

Karalar her ne kadar
Şerri anlatsa da, nedense hazan karşımızda
Nesillerin dirliği tutsak olunca, müstekbirler kuşatınca

Fetret geliyor akılma
Azimetten yoksun nefesler nazar etse de
Maslahat derleniyor menfaat uğruna, nesil teslim olunca

Akıl emanette durunca
Mantık zaviyeden uzaklaşınca, kalp hicranda
Ruh prangaların girdabında, hıçkırıkları hiç duyulmasa da

Akşam sabah uyku sarınca
Mide tıka basa doldurulunca, ihlâs kuruyunca
Takva yoksun kalıyor işte sohbetlerde koyuluk bulunsa da

Anlık cebeler yaşansa da
Kerametler ardı sıra ne hikmetse anlatılsa da
Kurtarıcılar sıralanıyor ne kadar aslı varsa gül ise karşımda

Gözyaşlarım anlatmasa da
Kalbim lekeleriyle ahirimi karatması haksa
Düşünmek, insana hasredilen varlıksa, tahkikte hakikatse

Avuntular bilmem ki niye
Kimliksiz yaşamak şayet bir erdemse öteye
Zaman anlatıyor he şeyi şayet gerekliyse, vuslat dilenirse

Kitabı celil mübarekse
Ona vasıl olmak çürümeyi önleyecekse
Anlamaktan niye uzak kalırız öyleyse hüzün bekler peşimde