Sen diye basarım, taşı bağrıma,
Sensiz bir dünyada, yaşamak ölüm,
Derman olmadın ki, derin ağrıma,
Vuslat çiçekleri, zor açar gülüm.
Dert çekmeyen güller, dili ne bilsin?
Haber sal gönlüne, kendine gelsin!
Kaybettim gönlümü, bendeki sende,
Bin bir türlü derde, düştüm sayende,
Kurt düşer yarama, tuz olsan tende,
Vuslat çiçekleri, zor açar gülüm.
Kendini bilmeyen, eli ne bilsin?
Haber sal gönlüne, kendine gelsin!
Benim sende, senin bendedir necrin,
Yakıyor sinemi, ateş-i hecrin,
Doğmadı üstüme, bir türlü fecrin,
Vuslat çiçekleri, zor açar gülüm.
Bülbülü bilmeyen, gülü ne bilsin?
Haber sal gönlüne, kendine gelsin!
Revnakın çeşmimi, eyledi âmâ?
Hicran yağmurları, vurdukça cama,
Kasvetin kokusu, sindi odama,
Vuslat çiçekleri, zor açar gülüm.
Maziyi bilmeyen, hali ne bilsin?
Haber sal gönlüne, kendine gelsin!
Ayrılık yazıyor, elinde hâtem,
Vefasız yüreğe, kâr etmez sitem,
Ümit’im, yüzünde bitmiyor matem,
Vuslat çiçekleri, zor açar gülüm.
Erkânı bilmeyen, yolu ne bilsin?
Haber sal gönlüne, kendine gelsin!
Ankara- 10.01.2010
Ümit Zeki SoyuduruKayıt Tarihi : 21.3.2010 10:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!