Vuslat çanları Şiiri - Şair Gülyeter

Ölüm hayatı solladı çoktan
Kelepçeyi vurdu bileklerine
Yine çalmaya başladı vuslat çanları
Bir kez daha dayandı kapıya
Kader memurları
Haczettiler bütün hayatımı

Kimmiş o diye sorarlar
Yana yakıla ağlayan
Bilmiyorlarmış gibi sanki
Yaşamımın saf dışı edildiğini

Ölüm hayata biçilmiş kaftan
Şimdi nereye dönsem
Kaderimin bana sunduğu
Anlamsız yüzlerle karşılaşıyorum

Ah! Boş yere mi yaşamışız diyorum kendi kendime
Nerelerde kalmışız
Tertemiz hayatları kapatmışız kendi suratımıza
Hep bize mi miras kalacak diyorum
Eskitilmiş yaşamlar
İkinci el sevgiler

Hep bize mi rast gelmiş
Yürekleri kabuk bağlamış insanlar
Hep diyorum,hep diyorum bunu kendime
Hep bana mı kalacaktı mağlup olmak
Hayatın zilini her çaldığımda suratıma mı kapanacaktı
Kapılar! ! ! !

Ölüm hayatı solladı çoktan
Nereye baksam fırsat peşinde insanlar
Bir metre kefen için mi tüm kargaşalar
Ölüm hayata biçilmiş kaftan! ! ! !